Kleur

Hoe graag schilder ik met woorden. Veel woorden, weinig woorden. Mooie of hele eenvoudige. Ik brei het tot een geheel. Tot een rond verhaal of zomaar, tot niets. Ik schilder ook graag met draad. Zachte gekleurde draden haak ik tot een geheel. Een sjaal. Een tas. Of zomaar, tot niets.

Van niets iets maken. Of van iets juist weer niets. Ik kan het, als geen ander. Het is mijn eigen oneindige verhaal, mijn zoektocht. Hoe lang ben ik al bezig. Wacht ik tot ik groot ben, ik eindelijk weet wat ik wil. Een gesprek met een oude maar nog heel jonge collega (zojuist benoemd tot notaris) op het afscheid van een echt oudere collega (zojuist eervol ontslagen als notaris) zet me tot nadenken. De jonge collega bruist, zijn ogen schitteren. Hij staat aan het begin van alles. Trappelt, popelt. Verbaasd stelt hij vast dat mijn werk niet mijn passie is.  “Maar je geeft wel alles”. Jip. Dat doe ik. Ik leg alles wat ik heb in dat wat ik doe. Dossier in, dossier uit. Het wordt van me verwacht, maar het is vooral omdat ik dat zelf wil. Wat ik doe, moet goed zijn. Dat zit nou eenmaal in me. Al zijn de dagen vaak lang en zit ik weer aan de verkeerde kant van het raam.

Thuis schilder ik door. De laatste tijd iets minder met woorden, maar des te meer met draden. Ik maak, ik haak. Overal in huis liggen projecten. Soms ingetogen, maar meestal over de top. Uitbundig, vol kleur is mijn kraam op de plaatselijke markt. Ik verkoop nagenoeg niets. De gesprekken die ik er voer, zijn interessant. “Jij hebt een kleurrijk leven”, zo zegt een dame met lieve ogen, “hou dat vast”. Haar stelligheid laat me wankelen. Want of al die kleur mij brengt waar ik op hoop? Maar ik kan niet anders. Ik moet kleuren. Binnen of buiten de lijnen. Alles kan, alles mag. Ik heb de regie. En ja, ik kleur het zelf in.

Een vriendin appt. Haar vriendin is enthousiast ondernemer en vindt dat wat ik maak mooi. Zij wil het wel verkopen in haar boutique. Dezelfde dag appt een vriend. Met de vraag of ik er iets voor voel om weer eens wat voor hem te schrijven. Grijnzend zeg ik volmondig ja. Op alles. Ik mag blijven schilderen.