En dan ineens rijd ik tussen de bollenvelden. Beetje zon, beetje wind. Wat heb ik dit gemist. Ik ruik, voel en proef. Dit smaakt naar zoveel meer.
De maanden waren intens. De dagen zijn vol. Vol met werken, het zorgen voor die ander. Waar ben ik, waar hoor ik. Wie ben ik, waar ben ik thuis. Ik neem twee weken vrij en neem wat afstand van de ander. Ik slaap weer thuis, mijn eigen witte dekbed tot aan mijn neus opgetrokken. Bram die me ’s morgens komt halen. Ons vertrouwde rondje, zijn rush naar de douche om te drinken. Ik geniet dubbel van de avonden op mijn bank. Truttig hakend, lezend of met tv. Ik ben alleen met mijn gedachten. Weer is het zoeken naar die balans. Tussen werk en thuis, tussen thuis en die ander.
Ik stap op de fiets. Mijn oude vertrouwde rode RIH. Ik rijd moeizaam. De banden plakken aan het asfalt. Het wordt een klein stukje. Maar ik ben zo trots als een aap. Een klein begin is gemaakt. De spanning op mijn benen, mijn tong tussen de spaken. Ik moet niets, tegelijk moet ik alles. Ik voel het en de spiegel zegt het. Een never ending story.
Mijn energie keert langzaam terug. Ik wil in juni weer eens op de markt staan en groots uitpakken. Met uitbundige projecten, kleurrijk en levendig. Ik haak, ik maak. Van een oude suede lasjas van de Engelsman haak ik een leren onderzetter. Het kost moeite, maar het resultaat is er. Stoer en toch zacht. Ik houd er van. Ik stuur een foto naar de Engelsman. Hij ziet nog steeds zijn oude jas. Ik zie mogelijkheden.😁
Reactie plaatsen
Reacties