Storia infinita

Gepubliceerd op 18 maart 2023 om 14:03

Het geluid is oorverdovend. De pomp van het zwembad van de buren twee huizen verder op. De nieuwe buren naast me die boren. Ik ben even in mijn eigen huis. Op zoek naar mezelf, mijn eigen spullen. Mijn eigen draai. Ik kan het niet vinden.

Al maanden bivakkeer ik bij hem. Neem de spullen mee die ik denk nodig te hebben. Ik zorg, luister en dartel nog altijd rond. In zijn huis, zijn leven. Bram mee. In en uit de auto. Het breekt me op. Het lontje is kort en mijn blik is naar binnen. Wat wil ik. Wat kan ik. Het oude vertrouwde liedje borrelt weer ijverig op. Wil ik vijf dagen op kantoor zitten. Wil ik zo heen en weer blijven rijden tussen twee huizen in. Tussen twee werelden. Moeten we praten of laat ik het nog even voor wat het is. Dat wat ik voel verdwijnt immers in het niet bij dat wat hij moet voelen. Ik houd me in.

Maar zijn huis is niet mijn huis. Hij maakt dat ik me er thuis voel, maar het zijn nog altijd haar spullen, haar gordijnen, haar kleuren. Haar wereld. Ik sta er mee op en ik ga er mee naar bed. Natuurlijk probeer ik mijn stempel te drukken. Met mijn potjes, plantjes. Mijn huis is goud waard. Mijn huis dat ben ik. Maar als ik hier ben, mis ik het daar zijn. Mis ik hem. En als ik daar ben, mis ik mijn huis. Ergens, ooit, zullen we iets moeten regelen. Nu nog even niet.

Ondertussen haak ik. A never ending story sjaal. Zo heet de sjaal op internet. Een dame met schorre stem legt me uit hoe ik ‘m moet haken. Met restjes wol. Hoe goed past het bij me. Een verhaal dat nooit af is. La storia infinita. Ik ga op zoek. Naar nog meer wol, naar dat wat mijn leven vervult.

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.