Kusje

Gepubliceerd op 25 december 2022 om 11:34

Kusje

Het is vroeg. Ik loop met Bram ons vertrouwde rondje. Het miezert, maar de straten zijn niet meer glad. Godzijdank. Schaatsen is leuk, maar niet op straat met bergschoenen en achter een onstuimige hond. Er komt een jongetje aangefietst. Op de stoep. Ik slik mijn scherpe woorden in dat hij hier niet mag fietsen. Het is een kind en ik al heel wijs en erg oud. Ik schat ‘m een jaar of 10. “Mag ik ‘m even aaien?” Hij wijst naar Bram. Dat mag. Hij grinnikt zacht als de natte snuit zijn hand raakt. Hij rijdt blij weg. “Bedankt voor het kusje.” Boem. Ik schiet vol. Zijn woorden schieten recht mijn hart in. Hoe simpel kan het zijn. Blij zijn met weinig.

Het waren pittige weken. Op kantoor en thuis. Veel gedoe met alle last minute dossiers vol losse eindjes. Daar boven op mijn plannen met mijn winkel en al die spullen. Het hoofd tolt, het lijf protesteert. Van pijn in mijn rug tot stuiterend van de migraine. Ik blijf rechtop, dankzij de hulp van die gouden vriendinnen en de Engelsman die op de valreep een haperende Kangoo repareert. Ik negeer alle hints die me er op wijzen dat ik moet kiezen. Privé en zakelijk. Zo sla ik het aanbod af om mijn 500 in te ruilen voor een nieuwe auto voor mijn kind. Ik hou ‘m zelf, want hoe gaaf is ie. Nog altijd. Ik gaf ‘m aan de gymmert, ik gaf ‘m aan mijn kind. En twee keer krijg ik ‘m terug. Weliswaar met een strik er om, maar toch. Is het mijn hebberigheid en word ik voor de zoveelste keer gestraft? Is het karma? Want niet veel later glijdt het kind “mijn” 500 stuk tegen een stoep. Game over. Weer hangt ie aan een takel, weer kost het geld. Nee, het kind kan er niets aan doen. Ik des te meer?

Blij zijn met weinig. Dat wil ik. Net als dat kind vanmorgen. Maar is het weinig als je Kerst kunt vieren met kind en vrienden? Wanneer ik kan appen met the Englishman over sea? Ik steek alle kaarsen aan die ik kan vinden. Licht zal er zijn. Licht ben ik.

Fijne dagen!

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.